Author: B_R Pawar

ऍम्ब्रॉशिया …….. कोपऱ्यातलं टेबल, …… ते दोघेच बसले होते कितीतरी महिन्यांनी …….. पण कधीही आलं तरी ते टेबल त्यांना मिळायचंच.

तसा आमचा पम्पूशेठ काही मदनाचा पुतळा नव्हता बरं का ? त्यात भरीस भर म्हणून, कावळ्याइतका चतुर असलेला हा प्राणी, लहानपणीच

                              पुण्यावरून मुंबईकडे येता येता, हवेतला

“चंदरे, किती येळ मशेरी लावतीस ? …. संपली तर परत मिळायची न्हाय.” बिडी न मिळाल्यामुळं, कुठलीशी काडी दातात धरून बिडीचा

” सांगा ना, …… तुम्ही ओळखता का नंदन सरांना ?” ” ओळखलं तरच भावना कळतात का, राजीव ? “ ”

“असो कित्यांक बसलंय, तोंड पाडून ? ”  दामू अण्णा च्या एका प्रश्नात नंदू जागा झाला नाही. “ऐक की रे …..”

You need to be logged in to view this content. Please Log In. Not a Member? Join Us

You need to be logged in to view this content. Please Log In. Not a Member? Join Us

You need to be logged in to view this content. Please Log In. Not a Member? Join Us

रडून रडून त्याची उशी ओली झाली होती. आजारपणात सतत रडणं, त्याच्यासाठी चांगलं नव्हतं……. डॉक्टर नर्स समजावून थकले होते. तोंडाला बांधलेलं