Author: Prajakta Kanegaonkar

सरस्वती बंगल्याच्या मागच्या अंगणात एक भले मोठे आंब्याचे झाड होते. तसे ते प्रसन्न झाड होते. लांबरुंद. आडवेतिडवे पसरलेले. सुगंधा लग्न

प्रिय राधिका, मला तुझे नाव खूप आवडते. तू म्हणशील हे सांगण्यासाठी पत्र लिहिले आहेस का? तसे नाहीये. मला लिहायचे खरतर

रत्ना घरी आली राहायला तसं बापू हरखला तिचा. लाडाकोडाची होती पोरगी त्याची. दोन वर्षांपूर्वी धूमधडाक्यात लग्न लावून दिले तिचे. पाव्हणे

या महिन्यात काही झाले तरी फोन घ्यायचाच अशा निर्धाराने कल्पना ऑफिसमध्ये आली. ऑफिसमधून वळून डावीकडे गेलं की तिची आवडती बसण्याची

विनिता सकाळी उठली तेव्हा तिचा डावा गाल चांगलाच ठणकत होता. तिने डोळे उघडून इकडे तिकडे बघितले. शेजारी विनायक पालथा पडून

गावात लागलेली खूप मोठी जत्रा. कुठून कुठून जत्रा पाह्यला आलेले लोक. आणि त्यातच वेगवेगळ्या मालाने भरून वाहणारे छोटे मोठे तंबू

यथावकाश केस कोर्टात उभी राहिली. अनिरुद्धच्या बाजूने सांगळे वकील उभे राहिले. सांगळे शहरातले नावाजलेले वकील होते. सोनालीच्या बाजूने खांडपे वकील

You need to be logged in to view this content. Please Log In. Not a Member? Join Us

अंजी उठली तेव्हा दुपारचे ४ वाजून गेले होते. आता तिला उठायलाच लागणार होते. पाच- सहा वाजेपर्यंत तयार होऊन कोपऱ्यावर उभे