Author: prashantp

हॉटेलचं बुकींग होतंच. रूम वर थोडी विश्रांती घेऊन आम्ही संध्याकाळी समुद्र किनारी भटकायला गेलो. अख्ख्या किनार्‍यावर फक्त आम्ही दोघेच होतो.

You need to be logged in to view this content. Please Log In. Not a Member? Join Us

मी पाहिलेलं सर्वात मॅचिंग जोडपं हे करकोचा आणि कादंबरी या दोघांचं होतं. ही दोघं एकत्र येण्याची कथाही तशी रंजक आहे.

रात्री अडीच वाजता पिल्लू नंबर दोन किरकिरत जागं झालं, तशी ती यंत्रमानवासारखी क्षणार्धात उठली. पिल्लाला जोजवून, दुधाची बाटली देवून शांत

भाई च्या घरी अनेक वर्षांनंतर पूजा घातली गेली होती. साधी पूजा, सत्यनारायण देखील नाही. अनेक वर्षे विजनवासात घालवल्यानंतर, फासे सुलटे

तो असेल काहितरी नववी, नाही नाही दहावी मधे. क्लासमधे एकेदिवशी सरांनी सांगितलं, “या संक्रांतीला मुलींचं हळदीकुंकू दुपारी चार वाजता करायच

“सदाशिव विश्वनाथ ब्रह्मांडकर” या भरभक्कम नावाखेरीज सदाकडे भरभक्कम असे काहीही नव्हतं. पाच फूटांच्या आतबाहेरची खुरटी उंची, त्याला साजेशी फाटकी देहयष्टी,

नेहाच्या गृपचा अख्खा व्हॅलेंटाईन्स वीक अगदी नासून गेला होता. तिच्या गृपमधल्या, गेली दोन वर्ष कमिटेड असणाऱ्या मॅक आणि मितालीचं अगदी

कळायला लागलं तेव्हापासून मला सतत कसलीतरी भीती वाटत असते. नाही सतत भीती वाटत नाही. सतत चिंता लागलेली असते, मला भीती

“रुची & राहुल” झळाळणार्‍या नेमप्लेट कडे अभिमानाने बघत रुची रोजच्या सारखी क्षणभर थबकली. नव्या कॉम्प्लेक्स मधल्या नव्या कोर्‍या फ्लॅट मधे